Κάθε χρόνο 40 εκατ. άνθρωποι εντάσσονται στη στρατιά των ανέργων
«Παρά τις σκληρές προσπάθειες των κυβερνήσεων, η κρίση της απασχόλησης δεν σημειώνει κάμψη. Ένας στους τρεις εργαζόμενους σε όλο τον κόσμο, δηλαδή περίπου 1,1 δισ. άνθρωποι, είναι άνεργοι ή ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας» δήλωσε ο γενικός διευθυντής του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας (ΔΓΕ), Χουάν Σομαβία.
«Αυτό που απαιτείται είναι η δημιουργία θέσεων εργασίας στην πραγματική οικονομία να γίνει η βασική προτεραιότητα», πρόσθεσε.
Σύμφωνα με τη ΔΟΕ αυτές οι θέσεις εργασίας θα πρέπει να προέρχονται κυρίως από τον ιδιωτικό τομέα. Η Οργάνωση ζητά από τους πολιτικούς να ενεργήσουν με αποφασιστικό και συντονισμένο τρόπο για να περιορίσουν τις αμφιβολίες και τις επιφυλάξεις που φρενάρουν τους ιδιώτες επενδυτές, ώστε ο ιδιωτικός τομέας να μπορέσει να θέσει ξανά σε κίνηση τη βασική μηχανή δημιουργίας θέσεων εργασίας.
Το 2011 οι άνεργοι σε όλο τον κόσμο έφτασαν τα 200 εκατ., αριθμός ρεκόρ, όπως τον χαρακτήρισε ο Χουάν Μανουέλ Σαλασάρ, διευθυντής της ΔΟΕ αρμόδιος για θέματα εργασίας.
Ο αριθμός αυτός μεγαλώνει περισσότερο αν συμπεριληφθούν και τα 27 εκατ. των «αποθαρρυμένων εργαζομένων», δηλαδή όσων εγκατέλειψαν οικειοθελώς τον κόσμο της εργασίας γιατί δεν μπόρεσαν να βρουν δουλειά. Πρόκειται κυρίως για νέους που ξανάρχισαν τις σπουδές τους αφού προηγουμένως είχαν ολοκληρώσει την επαγγελματική εκπαίδευσή τους.
Κάθε χρόνο, 40 εκατ. άνθρωποι εντάσσονται στη στρατιά των ανέργων.
Για το 2012 η ΔΟΕ προβλέπει ότι ο αριθμός των ανέργων θα είναι αυξημένος κατά 3 εκατ., ακόμη και 4 εκατ., εάν η παγκόσμια ανάπτυξη πέσει κάτω από το 2%. Αντιθέτως, εάν η ευρωζώνη κατάφερνε να επιλύσει γρήγορα την κρίση χρέους, οι άνεργοι σε παγκόσμιο επίπεδο θα μειώνονταν κατά 1 εκατομμύριο.
Τα θύματα της ανεργίας είναι κυρίως οι νέοι. Το 2011 74 εκατ. νέοι ηλικίας 15-24 ετών ήταν χωρίς δουλειά, έναντι 70 εκατ. το 2007.
Η ΔΟΕ αποκαλύπτει ακόμη ότι 900 εκατ. εργαζόμενοι σε όλο τον κόσμο ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας που ορίζει η Παγκόσμια Τράπεζα, δηλαδή με λιγότερα από 2 δολάρια ημερησίως.
Πριν ξεσπάσει η οικονομική κρίση του 2008 οι «φτωχοί εργαζόμενοι» ήταν 55 εκατ. λιγότεροι. Οι μισοί από αυτά τα 900 εκατ. ανθρώπους ζουν κάτω από το όριο της ακραίας φτώχειας, δηλαδή με λιγότερα από 1,25 δολάρια την ημέρα.
Μερικες “χαζες” ερωτησεις:
Τι εννοει οταν λεει “παρα τις προσπαθειες των κυβερνησεων” ?
Οτι δουλευουν, με αφοσιωση, με λιγοτερη αμοιβη, με περιορισμενα εξοδα, με τα χερια “εξω απο τις τσεπες”?
Για ποιους τα γραφουν αυτα τα αρθρα?
Για τους ανεργους? Οι ανεργοι ετσι και αλλιως το ξερουν, αφου το ζουν!
Για τις κυβερνησεις? Και αυτες το γνωριζουν. Αφου ” παρα τις προσπαθειες…”
Για τις τραπεζες? Σιγα!
Μηπως ειναι για μας? μηπως μας λενε ” βλεπεται τι γινεται στον κοσμο?” Οσοι εχετε δουλειες, λουφαξτε, γιατι ενω οι θεσεις για εργασια ειναι περιορισμενες, οι θεσεις ανεργιας ειναι ατελειωτες?
Δεν μπορω να καταλαβω!