Φωτιά οι τιμές στα βασικά είδη διατροφής εν μέσω κρίσης. Οι μισθοί 40% και 50% κάτω, η ανεργία αυξάνεται, ο τζίρος των μικρομεσαίων 40%-70% χαμηλότερος από πέρυσι, όμως: η ακρίβεια-ακρίβεια και το ψωμί-ψωμάκι, αφού αυξήθηκε 4% σε σχέση με πέρυσι. 2% αυξήθηκε το κρέας, 4% το γάλα και τα τυροκομικά, 6,5% τα ψάρια.
Ο καφές της παρηγοριάς κοστίζει 10% πιο ακριβά αλλά είναι πικρός γιατί η ζάχαρη αυξήθηκε 23%! Μόνο στις πατάτες πάμε καλά, αφού οι τιμές πέφτουν 6,3% (να’ναι καλά ο Καποδίστριας μπας και λιγδώσει το αντεράκι μας).
Δεν εξηγούνται όλα αυτά μόνο λόγω έλλειψης ανταγωνιστικότητας της ελληνικής Οικονομίας. Όσο και να κόψεις από παντού, ένα κομμάτι ψωμί πρέπει να βρεια και να το φας.
Όταν έγραφα όμως προ μηνών για την εγκληματική σπέκουλα που γίνεται από τα διεθνή κερδοσκοπικά fund στα βασικά είδη διατροφής και τις πρώτες ύλες (αλεύρι, ρύζι, καλαμπόκι κλπ), δεν ίδρωναν οι έλληνες και ευρωπαίοι ταγοί μας, ενώ ο απλός κόσμος μιλούσε απλά για το κακό μας το Μνημόνιο. Δεν συνέδεαν βέβαια με εμάς αυτά που γίνονταν στην Αφρική, νομίζοντας απλά πως και εκεί ξύπνησαν μια μέρα οι Άραβες και αποτίναξαν μαζικά τους ηγέτες τους. Όταν πιάσει όμως και εδώ η μεγάλη και πραγματική πείνα, τότε θα δούμε πώς έγινε η Αραβική Άνοιξη και πώς η… Ελληνική Άνοιξη.
Ως τότε όμως -και πριν κλάψουνε μανούλες- πρέπει κυβέρνηση, φορείς, αλλά κυρίως η τοπική αυτοδιοίκηση μαζί με την εκκλησία να οργανώσουν συσσίτια.
Θεωρώ απαράδεκτο αυτό που βλέπω σε δήμους όπως είναι το Παλαιό Φάληρο, να ασφαλτοστρώνουν δρόμους που δεν έχουν κανένα απολύτως πρόβλημα, αντί να φυλάνε τα λεφτά αυτά για θέρμανση και σίτιση του κόσμου που
τραβάει ζόρια -και έρχονται και άλλα.