Όπως έχουμε ξαναπεί πολλές φορές, αυτό που λείπει από τον ελληνικό λαό αυτή τη στιγμή είναι η ρευστότητα. Λείπει δηλαδή το ανταλλακτικό μέσο. Ενώ έχουμε αγαθά και υπηρεσίες εντούτοις δεν μπορούμε να τα ανταλλάξουμε γιατί δεν έχουμε το ανταλλακτικό μέσο, δηλαδή το χρήμα. Το ευρώ έχει εκδοθεί σε περιορισμένη ποσότητα, αυτό έχει στεγνώσει από την ελληνική αγορά και επομένως δυνατότητα ανταλλαγής αγαθών και υπηρεσιών χωρίς να μπορούμε να εκδώσουμε νέο χρήμα δεν μπορεί να υπάρξει. Όσο και αν επιτάσσει η Γερμανία να αναπτυχθούμε μέσω της λιτότητας και με έλλειψη χρήματος (το οποίο και αυτό το λίγο που έχει απομείνει διαφεύγει με διάφορους τρόπους στο εξωτερικό), αυτό δεν γίνεται.
Επομένως εδώ απαιτείται η έκδοση μονάδων ανταλλαγής, δηλαδή έκδοση νέου χρήματος, ώστε να μπορέσει να ξανακινηθεί η αγορά. Αυτό όμως στα πλαίσια της ΕΕ και με την Γερμανία να μην θέλει να χάσει τίποτα από τα πλούτη που έχει συσσωρεύσει (είτε με την έκδοση νέου χρήματος από την ΕΚΤ, είτε με απευθείας δανεισμό των κρατών με 1%, είτε με την έκδοση ευρωομολόγου), δεν μπορεί να γίνει.
Επομένως, αν δεν επιστρέψουμε τάχιστα σε δικό μας νόμισμα είμαστε καταδικασμένοι σε εξαθλίωση, ξεπούλημα και αφανισμό.
Το μόνο που μπορεί να μας κάνει λίγο επιφυλακτικούς είναι η δραματική κατάσταση που διαμορφώνεται σε ολόκληρη την ευρωζώνη και η οποία μπορεί να οδηγήσει σε γενικές φημολογούμενες λύσεις από τις οποίες εμείς θα απουσιάζουμε σε περίπτωση εξόδου από το ευρώ. Τέτοιες λύσεις όμως θα σήμαιναν απώλεια μεγάλου μέρους του πλούτου που έχει συσσωρεύσει η Γερμανία στο βωμό του κοινού ευρωπαϊκού συμφέροντος.
Δεν μπορούμε όμως να περιμένουμε κάτι τέτοιο τη στιγμή μάλιστα που η κ. Μέρκελ μόλις προχθές μιλούσε για Ευρώπη δύο ταχυτήτων. Δεν νομίζουμε ότι οι Γερμανοί θα διαθέσουν τα χρήματά τους για μας, ούτε κι εμείς έχουμε τις οικονομικές αντοχές για να περιμένουμε μέχρι πότε θα αλλάξει πολιτική σκέψη η Γερμανία.
[sc:Πηγή id=”http://hassapis-peter.blogspot.gr/2012/06/blog-post_14.html” ]