Η Ελλάδα διεσώθη και εκπληρώθηκε η επιθυμία της παραμονής στην ζώνη του ευρώ. Ευνοούνται οι εισαγωγές και πλήττονται οι εξαγωγές αφού με ένα εθνικό νόμισμα είτε επρόκειτο για την δραχμή είτε για κάτι άλλο τα εγχώρια παραγόμενα προϊόντα με ένα υποτιμημένο σε σχέση με το ευρώ νόμισμα θα ήταν ανταγωνιστικότερα απ’ ότι είναι τώρα. Ας δούμε όμως τι σημαίνει για τον μέσο Έλληνα η παραμονή στο ευρώ.
Ως γνωστόν η πλειοψηφία των Ελλήνων έχει και από ένα τουλάχιστον δάνειο. Τα δάνεια αυτά δεν υπεβλήθησαν σε κούρεμα. Αντιθέτως το νέο δάνειο συνοδεύτηκε και από νέο κούρεμα σε μισθούς και συντάξεις. Αν υποθέσουμε λοιπόν ότι κάποιος έπαιρνε 2000 ευρώ και είχε ένα δάνειο 1000 ευρώ, τώρα παίρνει 1000 ευρώ και έχει το ίδιο δάνειο. Δηλ. πριν το κούρεμα του χρέους της Ελλάδας το δάνειο συνιστούσε το 50% του μισθού του ενώ τώρα συνιστά το 100%. Τι απομένει; Μηδέν! Το σύνολο των χρημάτων κατευθύνεται στην αποπληρωμή των δανείων των ιδιωτών προς τις τράπεζες και δεν μένει απολύτως τίποτε για να κινηθεί η οικονομία. Τα δάνεια προς τις τράπεζες προφανώς δεν κουρεύτηκαν γιατί αν γινότανε κάτι τέτοιο οι τράπεζες θα είχαν πρόβλημα και θα κατέρρεαν. Για να μην καταρρεύσουν λοιπόν οι τράπεζες καταρρέει ο μέσος Έλληνας.
Προσέξτε τις τιμές των ακινήτων. Αντιστέκονται σθεναρά σε οποιαδήποτε πτώση. Γιατί συμβαίνει αυτό; Απλό! Αν κατέρρεαν οι τιμές στην αγορά κατοικίας και επαγγελματικής στέγης αυτό αναπόφευκτα θα οδηγούσε τους κατόχους στεγαστικών δανείων να σκεφτούν πολύ σοβαρά το κατά πόσο τους συμφέρει η συνέχιση πληρωμής των δόσεων των δανείων τους. Αν π.χ. κάποιος είχε πάρει ένα δάνειο €300,000 και εξακολουθούσε να χρωστάει €250,000 την στιγμή που το διπλανό ακίνητο πωλούνταν για €100,000 τότε η προφανής ενέργεια θα ήταν η παύση πληρωμής των δόσεων και η αγορά του διπλανού ακινήτου. Οι τράπεζες θα βρισκόντουσαν με χιλιάδες κατασχεθέντα ακίνητα τα οποία θα αξίζανε κλάσμα μόνο της αξίας των δανείων που θα ήταν αναγκασμένες να διαγράψουν από τα βιβλία τους. Αποτέλεσμα θα ήταν η κατάρρευσή τους. Προφανώς οι κυβερνητικοί ιθύνοντες δεν μπορούν επιτρέψουν κάτι τέτοιο.
Το κρατικό χρέος που κατείχαν οι τράπεζες κουρεύτηκε. Όμως το χρέος αυτό είχε αγοραστεί με μοχλευμένο χρήμα, δηλ. χρήμα που προκύπτει ως πολλαπλάσιο των καταθέσεων. Δεν επρόκειτο λοιπόν για δουλεμένο χρήμα. Οι ίδιες οι τράπεζες όπως προείπα δεν κούρεψαν το χρέος των ιδιωτών. Οι τράπεζες θα υποστηριχθούν άμεσα με δάνειο από την ΕΕ που θα βαρύνει τον Έλληνα πολίτη.
Τι συνέβη λοιπόν; Οι Έλληνες διέσωσαν τις τράπεζες καταδικάζοντας ιδίους σε αιώνια λιτότητα και την χώρα σε οικονομικό θάνατο.
Τρίχες κατσαρές.
Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι σε τεχνικό γραφείο, φίλων κατασκευαστών και μου λένε ότι δεν μπορούν να πουλήσουν ούτε κεραμίδι.
Μάλιστα πέρασε και πελάτης, ρωτώντας αν υπάρχει τίποτα σε κατασχεμένο, μισοτιμής.
Κοντολογίς, ακόμα και οι έχοντες χρήμα, που θέλουν να αγοράσουν, περιμένουν να αγοράσουν στην μισή τιμή.
Πολυ καλό άρθρο, αλλά εχω μια απορία. Εαν οι τιμές των ακινήτων καθορίζονται απο την προσφορά-διαθεσιμότητα και ζήτηση -τουλάχιστον σε όλον τον κόσμο αυτό συμβαίνει- και αν αυτήν την στιγμή η προσφορά είναι κατά πολύυυυ μεγαλυτερη απο την ζήτηση, γιατί δεν πέφτουν οι τίμες? Μήπως γιατί τεχνηεντως, αλλά και λόγω οικονομικής δυσκολίας οι τράπεζες δεν χρηματοδοτούν την αγορά για απόκτηση ακινήτου ή μήπως γιατί οι ίδιοι ιδιοκτητές ζουν στην κοσμάρα τους και δεν ρίχνουν οι ίδιοι τις τιμές? ή μηπως και τα δυο?
αλλωστε το ίδιο το κράτος βοηθάει να είναι οικονομική θηλιά στο λαιμό η ιδιοκτησία και σε ωθεί να πουλήσεις. Περίεργα πράγματα λαμβάνουν χώρα στην ελλάδα…