Συνηθίζουμε να κατηγορούμε τη Δημόσια Τηλεόραση ως κυβερνητικό μέσο προπαγάνδας.
Τι γίνεται όμως όταν ΜΟΝΟ η Δημόσια Τηλεόραση προβάλλει ρεπορτάζ και ντοκιμαντέρ που είναι ευθέως αντίθετα με την κυβερνητική προπαγάνδα;
Σήμερα το πρωί παρακολουθούσα το πρωινό της ΝΕΤ και έβλεπα τις εφημερίδες, ενώ από κάτω διαφήμιζε ότι σε λίγο θα δείξει “Το παραμύθι των Γερμανών χορηγών”.
Κατά τις 7.30 λοιπόν προβάλλει ένα μέρος του ντοκιμαντέρ που προέβαλε η Γερμανική Δημόσια Τηλεόραση, στο οποίο μιλούσαν άνθρωποι του χρηματοπιστωτικού συστήματος της Γερμανίας οι οποίοι ανέλυαν με στοιχεία το πόσο κέρδισαν οι Γερμανικές επιχειρήσεις από την κρίση της Ελλάδας και τη συνακόλουθη κρίση του ευρώ.
Έδειχνε Γερμανούς να μιλούν για τα οφέλη της Γερμανικής αστικής τάξης από την πολιτική αιματηρής λιτότητας, τα οφέλη που ισούνται με τις ζημιές των πετσοκομμένων Ελλήνων πολιτών.
Ανέλυαν το πόσο ψεύτικος είναι ο μύθος “των Γερμανών που πληρώνουν τους Έλληνες” και ότι ουσιαστικά η αλήθεια είναι πως οι Έλληνες πληρώνουν τους Γερμανούς, των οποίων οι δουλειές αυξάνονται, οι επιχειρήσεις κερδοφορούν, η προσφορά εργασίας αυξάνεται κ.ο.κ., την ώρα που οι Έλληνες στριμώχνονται κατά χιλιάδες στις ουρές του ΟΑΕΔ…
Την προβολή του ντοκιμαντέρ ακολούθησε η εκτενής ανάλυσή του από τον παρουσιαστή Αρβανίτη, ένα Έλληνα δημοσιογράφο του Der Spiegel και την εκπρόσωπο των Οικολόγων Πρασίνων.
Τα κρατικοδίαιτα χουντοκάναλα των μεγαλοεργολάβων με τους Καμπουράκηδες, Λυριτζήδες και Αυτιάδες δείξανε ποτέ τέτοιου είδους βίντεο;
Όχι φυσικά!
Δείξανε ποτέ οτιδήποτε που καταρρίπτει την κυβερνητική προπαγάνδα και τρομοκρατία;
Όχι φυσικά!
Τουναντίον ο Αλαφούζος απέλυσε τον Χατζηστεφάνου από τον Σκάι επειδή έφτιαξε ένα ντοκιμαντέρ που κατέρριπτε τους μύθους της κρίσης, ο Κοντομηνάς απέλυσε τον Καζάκη, επειδή αρνήθηκε να πειθαρχήσει στην μνημονιακή στροφή του Ράδιο 9, και τόσα άλλα παρόμοια παραδείγματα.
Η Δημόσια Τηλεόραση όμως επιμένει στην ελεύθερη δημοσιογραφία. Επομένως οι εργαζόμενοί της χωρίζονται σε αυτούς που απλώς υπηρετούν το ρόλο του παπαγάλου των κυβερνητικών θέσεων (π.χ. Έλλη Στάη) και σε αυτούς που κάνουν τη δουλειά τους ως οφείλουν.
Ο Αρβανίτης που κάνει την πρωινή εκπομπή της ΝΕΤ, ο Βαξεβάνης με το αποκαλυπτικό “Κουτί της Πανδώρας”, ο Βασιλόπουλος με τη “Μηχανή του Χρόνου” και άλλοι αξιοπρεπείς δημοσιογράφοι χρησιμοποιούν το δημόσιο βήμα τους για να δημοσιογραφούν αποκαλυπτικά.
Είναι δεδομένο ότι π.χ. ο Βαξεβάνης αν ήταν στο Mega, στον ΑΝΤ-1 ή στον Σκάι θα είχε απολυθεί πριν καλά-καλά προβληθεί έστω και μια εκπομπή του!
Την ίδια ώρα δημοσιογράφοι που παλιά είχαν αντίστοιχες θέσεις, σκύψανε το κεφάλι, γλείψανε τα πόδια των εργοδοτών τους και γίναν γενίτσαροι, πρωτοπαλλήκαρα της αισχρής κρατικής προπαγάνδας.
Κάτι “πρωταγωνιστές” Θεοδωράκηδες, κάτι “ερευνητές” Τσίμες, κάποιοι σαν τον “παλιό αναρχικό” Οικονομέα, κάποιοι Αναγνωστάκηδες, κάτι Μανδραβέληδες και τόσοι και τόσοι άλλοι…
Και δεν κάνω καν τον κόπο να αναφερθώ στον Πρετεντέρη, τον Καμπουράκη, τον Λιαρέλλη, τον Μαλέλλη, τον Πορτοσάλτε και τον… Μπάμπη!
Αυτοί πάντα έτσι ήταν!
Γλείφτες και παπαγάλοι των αφεντικών τους.
Εδώ λοιπόν φαίνεται η ανάγκη ύπαρξης της Δημόσιας Τηλεόρασης, σε πείσμα των νεοφιλελεύθερων γιάπηδων που επιθυμούν το κλείσιμο των δημόσιων σταθμών για να απομείνουν τα ιδιωτικά κανάλια να προπαγανδίζουν μόνα τους και ανενόχλητα.
Αλήθεια, έχει προβληθεί ποτέ στα ιδιωτικά κανάλια μείζον θέμα οικονομικής φύσεως στο οποίο να έχει προσκληθεί να σχολιάσει μόνο εκπρόσωπος αριστερού κόμματος και μάλιστα με αντιμνημονιακές θέσεις;
Όχι φυσικά!
Αυτοί καλούνται ένας-ένας να αντιμετωπίσουν πέντε-έξι εκπροσώπους των υπολοίπων, για να ακούγονται οι φωνές τους σαν κραυγές απ’ το πηγάδι εν μέσω γκαρίδας των προθύμων.
Όταν τα ιδιωτικά κανάλια καλούν κάποιον μόνο του να σχολιάασει, καλούν έναν εκ των δυνάμεων του “μαύρου μετώπου” και των λοιπών “προθύμων” για να προπαγανδίζουν ανενόχλητοι!
Και παρά τις παθογένειές του, έτσι κάπως λειτουργεί συνολικά και ο δημόσιος τομέας εν συγκρίσει με τα μεγάλα μπλοκ του ιδιωτικού τομέα.
Στο δημόσιο τομέα, όσοι -αρκετοί- δουλεύουν ως οφείλουν, τότε προσφέρουν σπουδαίο έργο.
Οι τίμιοι εργατικοί δάσκαλοι, καθηγητές, γιατροί, δικαστικοί, δημοσιογράφοι, νοσηλευτές κλπ. δεν ασκούν απλώς το επάγγελμά τους, αλλά προσφέρουν σπουδαίο έργο στο λαό και τη χώρα.
Και αυτος πρέπει να είναι και ο φάρος της μεταρρύθμισης που είναι αναγκαίο να γίνει στο δημόσιο τομέα: η ανάπτυξη του δημοσίου με βάση αυτούς τους ανθρώπους.
Κι όχι να χρησιμοποιούνται οι -αρκετοί είναι η αλήθεια- αργόμισθοι και τεμπέληδες υπάλληλοι για να συκοφαντηθεί συνολικά η αξία της ύπαρξης του δημόσιου τομέα.
Διότι δυστυχώς οι τίμιοι και φιλότιμοι εργαζόμενοι των μεγάλων ιδιωτικών επιχειρήσεων δεν έχουν την ελευθερία και τη δυνατότητα να προσφέρουν όσα μπορούν και θέλουν να προσφέρουν.
Τι μπορεί να προσφέρει ένας γιατρός ιδιωτικής κλινικής, όταν το αφεντικό του επιβάλλει να κάνει το τάδε ή το δείνα;
Και τις καλύτερες προθέσεις να έχει, αναγκαστικά θα υπακούσει το αφεντικό.
Τι μπορεί να προσφέρει ένας καθηγητής ενός ιδιωτικού σχολείου, όσο καταρτισμένος κι αν είναι, όσο καλές προθέσεις και να ‘χει, όταν του επιβάλλει ο ιδιοκτήτης του σχολείου να δουλέψει με τον τάδε ή τον δείνα τρόπο;
Έτσι λοιπόν και στα ΜΜΕ.
Ο δημοσιογράφος της ΕΡΤ -εκείνος που θέλει να κάνει τη δουλειά του όπως ορίζει το καθήκον του- δύναται να την κάνει.
Ο δημοσιογράφος των ιδιωτικών καναλιών των μεγαλοεπιχειρηματιών, μεγαλοεργολάβων και εφοπλιστών ή παραιτείται ή για να παραμείνει αναγκαστικά αυτοφιμώνεται, αυτολογοκρίνεται, σκύβει το κεφάλι και καθίσταται παπαγαλάκι των αφεντικών του.