Γενικεύεται η αντίδραση στην επιβολή σκληρότατων δημοσιοοικονομικών μέτρων στις «απείθαρχες» χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, καθώς η σκληρή λιτότητα είναι η συνταγή που προτιμούν οι «ηγεμόνες» Γερμανοί για την αντιμετώπιση της κρίσης.
Ωστόσο, οι αντιδράσεις μαζικοποιούνται, κάτι το οποίο σε συνδυασμό με ενδεχόμενη ανάδειξη του Φρανσουά Ολάντ στην προεδρία της Γαλλίας, θα μπορούσε να προκαλέσει σοβαρές περιπλοκές στο μέλλον της Ευρωζώνης και της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης…
Στην Ισπανία η οργή διογκώνεται μέρα με την ημέρα. Χθες, Κυριακή, διαδηλώσεις οργανώθηκαν σε περισσότερες από 50 πόλεις της Ισπανίας με στόχο την περικοπή της χρηματοδότησης στην Παιδεία και την Υγεία στο πλαίσιο της πολιτικής λιτότητας. Και να σκεφτεί κανείς ότι τα μέτρα που έχουν ληφθεί από τους Ισπανούς δεν έχουν καμία σχέση με αυτά που έχουν επιβληθεί στην Ελλάδα. Προφανώς, οι Ισπανοί πολίτες φοβούνται ότι τα δυσκολότερα έπονται…
Ο Ισπανός πρωθυπουργός, Μαριάνο Ραχόι, υπεραμύνεται της ανάγκης επιβολής αυτών των μέτρων, ωστόσο, οι διαδηλώσεις στις οποίες έχουν καλέσει για την πρωτομαγιά τα εργατικά συνδικάτα της χώρας (CCCO και UGT τα δυο μεγαλύτερα), πιθανόν να μην έχουν προηγούμενο στην πρόσφατη Ιστορία της Ισπανίας.
Μπορεί τα μέτρα να μην είναι ακόμα τόσο σκληρά όσο της Ελλάδας, ωστόσο, η ανεργία στη χώρα πλησιάζει το 25% με τους μισούς να είναι νεαρά παιδιά κάτω των 25 ετών… Και μιλάμε για μια πολύ μεγαλύτερη χώρα συγκριτικά με την Ελλάδα. Σε απόλυτα νούμερα οι άνεργοι πλησιάζουν επικίνδυνα τα 5,5 εκατομμύρια πολίτες, ενώ 1,7 εκατομμύρια νοικοκυριά κανένας δεν έχει δουλειά… Πραγματική κοινωνική βόμβα…
Είναι επίσης βέβαιο ότι το γαϊτανάκι των υποβαθμίσεων από διεθνείς οίκους πιστοληπτικής αξιολόγησης, μάλλον δυσμενέστατο μέλλον προοιωνίζουν… Κάτι ξέρουμε εδώ στην Ελλάδα… Κι εκεί κατέρρευσαν οι τιμές των κατοικιών αρχικά και άρχισε το «ξήλωμα του πουλόβερ»…