Όπως είναι γνωστό, τον τελευταίο καιρό πυκνώνουν συνεχώς οι τάξεις ενός νέου κινήματος που αναπτύσσεται ραγδαία στη χώρα μας και το οποίο ως στόχο έχει την πλήρη αλλαγή του πολιτικού συστήματος και ειδικότερα, την αλλαγή του πολιτεύματος σε προεδρική δημοκρατία. Πως θα είχαν όμως τα πράγματα αυτές τις μέρες, αν υπήρχε προεδρική δημοκρατία και όχι το ισχύον σάπιο και διεφθαρμένο πολίτευμα της προεδρευόμενης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, που μας έφερε στη σημερινή κατάσταση;
Α) Αυτή τη στιγμή θα είχαμε δύο σχετικά πλειοψηφήσαντες υποψήφιους για την ηγεσία της εκτελεστικής εξουσίας της χώρας (Σαμαρά και Τσίπρα), έναν εκ των οποίων θα επέλεγε άμεσα ο ίδιος ο λαός, σε επαναληπτική ψηφοφορία την επόμενη Κυριακή με αδιαμφισβήτητο φυσικά ποσοστό άνω του 50%. Ο ηγέτης αυτός θα καλούταν να κυβερνήσει σταθερά για 4 χρόνια και θα είχε…. μόνο άλλη μια το πολύ τετραετία περιθώριο για να επανεκλεγεί.
Β) Οι εκπρόσωποί μας στη νομοθετική εξουσία (βουλευτές) θα εκλέγονταν και πάλι άμεσα (όχι με λίστες και άλλες αρχηγικές νοθεύσεις) από το λαό σε διαφορετική κάλπη, με απλή αναλογική, αφού με το πολίτευμα αυτό, δεν υπάρχει λόγος αυξημένης πλειοψηφίας για ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση και η εκλογή τους θα ήταν σταθερή για 4 χρόνια με περιορισμένη δυνατότητα επανεκλογής. Τα κόμματα, με βάση τα ποσοστά τους θα ελάμβαναν τις ακόλουθες έδρες: Η ΝΔ 89 έδρες, ο ΣΥΡΙΖΑ 81 έδρες, το ΠΑΣΟΚ 37 έδρες, οι ΑΝΕΛ 23 έδρες, η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ 21 έδρες, η ΔΗΜΑΡ 19 έδρες και το ΚΚΕ 13 έδρες. Επιπλέον 17 έδρες θα ελάμβαναν και κόμματα που τώρα έμειναν εκτός Βουλής.
Όπως αντιλαμβάνεστε, κανένας νόμος δεν θα περνούσε από την ανεξάρτητη Βουλή, όσο και να το ήθελε η κυβέρνηση, αν δεν τον ήθελε και η πραγματική (και όχι η ψεύτικη, ελέω Παυλόπουλου) πλειοψηφία του λαού, όπως αυτός έχει εκλέξει τους αντιπροσώπους του. Μήπως δεν είναι αυτό δημοκρατικό; Κανένα μνημόνιο δεν θα περνούσε ποτέ ο κ. Παπανδρέου και κανένα μνημόνιο δεν θα άντεχε τώρα, ούτε θα γινόταν ποτέ εκχώρηση της Εθνικής Κυριαρχίας της χώρας. Φυσικά ποτέ δεν θα φτάναμε σε αυτή την κατάσταση.
Κανένα παζάρι για την πρωθυπουργία ή για υπουργικούς θώκους δεν θα γινόταν αυτή τη στιγμή, μεταξύ Σαμαρά, Βενιζέλου και Κουβέλη, ούτε για το ποιος θα στηρίξει ποιον κ.λ.π., αφού τόσο την εκτελεστική εξουσία, όσο και τη νομοθετική εξουσία, δύο εξουσίες ανεξάρτητες και αλληλοελεγχόμενες μεταξύ τους, θα τις είχε εκλέξει ο ίδιος ο λαός άμεσα.
Αυτή με απλά λόγια και σε γενικές γραμμές είναι η προεδρική δημοκρατία, την οποία όμως δεν θέλουν καν να ακούσουν, τόσα τα κόμματα του συστήματος για τους δικούς τους μικροκομματικούς λόγους και κυρίως για την απώλεια του αρχηγισμού, όσο και κυρίως τα συμφέροντα που θέλουν να ελέγχουν τα κόμματα και φυσικά τα δημόσια ταμεία, μέσω κυρίως των αρχηγών.
Πέτρος Χασάπης
– Πρωτη παπαρια του αρθρου … δεν υπαρχει τετοιο κινημα.
Όπως είναι γνωστό, τον τελευταίο καιρό πυκνώνουν συνεχώς οι τάξεις ενός νέου κινήματος που αναπτύσσεται ραγδαία στη χώρα μας και το οποίο ως στόχο έχει την πλήρη αλλαγή του πολιτικού συστήματος και ειδικότερα, την αλλαγή του πολιτεύματος σε προεδρική δημοκρατία.
– Δευτερη παπαρια … δεν χρειαζεται να εχεις προεδρικη δημοκρατια για να εκλεξεις βαση νομου πλειοψηφικες κυβερνησεις. Τελος, αν ειναι να ψηφιζουμε προσωπα και οχι προγραμματα τοτε να κανουμε πρωθυπουργο το Λαζοπουλο.
Α) Αυτή τη στιγμή θα είχαμε δύο σχετικά πλειοψηφήσαντες υποψήφιους για την ηγεσία της εκτελεστικής εξουσίας της χώρας (Σαμαρά και Τσίπρα), έναν εκ των οποίων θα επέλεγε άμεσα ο ίδιος ο λαός, σε επαναληπτική ψηφοφορία την επόμενη Κυριακή με αδιαμφισβήτητο φυσικά ποσοστό άνω του 50%. Ο ηγέτης αυτός θα καλούταν να κυβερνήσει σταθερά για 4 χρόνια και θα είχε…. μόνο άλλη μια το πολύ τετραετία περιθώριο για να επανεκλεγεί.
– Ε ναι, αφου εχουμε εκλεξει τον “ελεω Θεου Μοναρχη μας” μετα μπορουμε να ειμαστε οσο δημοκρατες σηκωνει το πραμα.
Β) Οι εκπρόσωποί μας στη νομοθετική εξουσία (βουλευτές) θα εκλέγονταν και πάλι άμεσα (όχι με λίστες και άλλες αρχηγικές νοθεύσεις) από το λαό σε διαφορετική κάλπη, με απλή αναλογική, αφού με το πολίτευμα αυτό, δεν υπάρχει λόγος αυξημένης πλειοψηφίας για ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση και η εκλογή τους θα ήταν σταθερή για 4 χρόνια με περιορισμένη δυνατότητα επανεκλογής. Τα κόμματα, με βάση τα ποσοστά τους θα ελάμβαναν τις ακόλουθες έδρες: Η ΝΔ 89 έδρες, ο ΣΥΡΙΖΑ 81 έδρες, το ΠΑΣΟΚ 37 έδρες, οι ΑΝΕΛ 23 έδρες, η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ 21 έδρες, η ΔΗΜΑΡ 19 έδρες και το ΚΚΕ 13 έδρες. Επιπλέον 17 έδρες θα ελάμβαναν και κόμματα που τώρα έμειναν εκτός Βουλής.
Τριτη παπαρια … οι αντιπροσωποι του λαου δεν εκπροσωπουν τον λαο αλλα τα συμφεροντα των πατρονων τους οταν μιλαμε για ΝΔ-ΠΑΣΟΚ/ΑΕ. Εδω που τα λεμε, ο Πατριωτης Μιχαλολιακος εχει παει ποτε στο Κιλκις … γιατι απ’ οτι ξερω Ελλαδα δεν ειναι μονο η Αθηνα και οταν δηλωνεις εθνικιστης θα πρεπει τουλαχιστον να εχεις γυρισει πολλα μερη ανα την Ελλαδα επειδη την πονας. Ετσι ρωταω !!!
Όπως αντιλαμβάνεστε, κανένας νόμος δεν θα περνούσε από την ανεξάρτητη Βουλή, όσο και να το ήθελε η κυβέρνηση, αν δεν τον ήθελε και η πραγματική (και όχι η ψεύτικη, ελέω Παυλόπουλου) πλειοψηφία του λαού, όπως αυτός έχει εκλέξει τους αντιπροσώπους του. Μήπως δεν είναι αυτό δημοκρατικό; Κανένα μνημόνιο δεν θα περνούσε ποτέ ο κ. Παπανδρέου και κανένα μνημόνιο δεν θα άντεχε τώρα, ούτε θα γινόταν ποτέ εκχώρηση της Εθνικής Κυριαρχίας της χώρας. Φυσικά ποτέ δεν θα φτάναμε σε αυτή την κατάσταση.
– Σ’ αυτη την παραγραφο σιγουρα κατι ηπιε ο αρθρογραφος. Εδω εχει γινει της κωλοτουμπας το καγκελο και ακομα μιλαμε για αντιπροσωπευση του λαικου αισθηματος. Ερε βιτσα απο ακακια που σας χρειαζεται ….
Κανένα παζάρι για την πρωθυπουργία ή για υπουργικούς θώκους δεν θα γινόταν αυτή τη στιγμή, μεταξύ Σαμαρά, Βενιζέλου και Κουβέλη, ούτε για το ποιος θα στηρίξει ποιον κ.λ.π., αφού τόσο την εκτελεστική εξουσία, όσο και τη νομοθετική εξουσία, δύο εξουσίες ανεξάρτητες και αλληλοελεγχόμενες μεταξύ τους, θα τις είχε εκλέξει ο ίδιος ο λαός άμεσα.
– Ναι ενταξει το ‘βγαλες το μεροκαμματο παλιοτενεκε, πανε κοιμησου τωρα και καλο ξημερωμα να εχουμε.
Αυτή με απλά λόγια και σε γενικές γραμμές είναι η προεδρική δημοκρατία, την οποία όμως δεν θέλουν καν να ακούσουν, τόσα τα κόμματα του συστήματος για τους δικούς τους μικροκομματικούς λόγους και κυρίως για την απώλεια του αρχηγισμού, όσο και κυρίως τα συμφέροντα που θέλουν να ελέγχουν τα κόμματα και φυσικά τα δημόσια ταμεία, μέσω κυρίως των αρχηγών.
Προεδρική Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, μεταξύ άλλων, έχουν οι ΗΠΑ, Γαλλία, Αργεντινή.
Βλέποντας τη λειτουργία αυτών των χωρών, μπορούμε να εξάγουμε συμπεράσματα για το αν είναι αποτελεσματική η λειτουργία της.
Για την Γαλλία επιφυλάσσομαι, αλλά όσον αφορά τους άλλους δύο:
1. Στις ΗΠΑ προστατεύονται τα συμφέροντα των πλουσίων.
2. Στην Αργεντινή, το πολίτευμά τους επέτρεψε στον πρόεδρο Μένεμ να ξεπουλήσει τη χώρα και να την οδηγήσει στην πτώχευση. Το ίδιο πολίτευμα, επιτρέπει στην Πρόεδρο Κίρχνερ να εργάζεται για τα συμφέροντα του λαού.
Άρα, το παν είναι να είναι έντιμοι οι πολιτικοί.
Η Προεδρικη Δημοκρατια ειναι ακρως προσωποπαγες πολιτειακο σχημα που χριζει Προεδρους-Βασιλιαδες για 5 χρονια.
Η Προεδρευομενη Δημοκρατια απο την αλλη ειναι ακρως πελατειακο πολιτειακο σχημα που δημιουργει κομματα επιχειρησεις και διαφθορα.
Η λυση ειναι απλη στις δημοκρατιες.
Να θεσπιστει νομικο πλαισιο που να δεσμευει τους πολιτικους να εφαρμοσουν επακριβως οτι εχουν πει προεκλογικα.
Αν δεν εφαρμοστουν οσα αναγγελθηκαν προεκλογικως να γινεται μομφη κατα της εκαστοτε κυβερνησης και ξανα εκλογες.
Αν προκυψουν γεγονοτα που δεν εχουν θιχθει προεκλογικως για τον οποιοδηποτε λογο τοτε να γινεται δημοψηφισμα.