Η ΠΟΜΙΔΑ εκφράζει την εντονότατη ανησυχία και διαμαρτυρία των ιδιοκτητών ακινήτων της χώρας για το διαφαινόμενο νέο φορολογικό «πογκρόμ» εναντίον τους, στο πλαίσιο της προσπάθειας να κλείσει η “μαύρη τρύπα” των 11,5 δις ευρώ.
Όλοι αναγνωρίζουμε την ανάγκη να καταπολεμηθεί η φοροδιαφυγή και να περιοριστεί η σπατάλη στο Δημόσιο. Ουδείς όμως νομιμοποιείται να εξαπολύει συνεχώς νέες φορολογικές επιθέσεις εναντίον των ιδιοκτητών ακινήτων, εκείνων δηλαδή των φορολογουμένων που σήκωσαν και θα εξακολουθούν να σηκώνουν στους ώμους τους το μεγαλύτερο μέρος του σημερινού δημοσιονομικού βάρους με την έκτακτη εισφορά επί του ΕΤΑΚ 2009, το ειδικό τέλος ακινήτων (ΕΕΤΗΔΕ) 2011-12, τον επερχόμενο ληστρικό ΦΑΠ 2010, 2011 και 2012, τα αυξημένα τεκμήρια διαβίωσης και τις αστρονομικές αυξήσεις στους φόρους εισοδήματος, κληρονομιάς – γονικής παροχής, κλπ., εκτός αν στόχος του είναι η διάλυση της «ραχοκοκαλιάς» της κοινωνίας μας. Ούτε είναι δίκαιο οι ιδιοκτήτες ακινήτων να αποτελούν τον μόνιμο στόχο των φορολογικών αρχών, επειδή δεν γίνεται να μεταφέρουν την περιουσία τους εκτός Ελλάδας, όπως συμβαίνει με άλλου είδους περιουσιακά στοιχεία.
Έτσι, και ενώ ήδη η κατοικία του καθενός φορολογούμενου αποτελεί «τεκμήριο διαβίωσης», αποτελεί κατά την άποψή μας σκάνδαλο το να τίθενται στο τραπέζι των συζητήσεων προτάσεις όπως η φορολόγηση της ιδιοκατοίκησης. Η επιβάρυνση των ιδιοκτητών όχι μόνον με το τεκμήριο κατοικίας, αλλά και με το πρόσθετο πλασματικό «εισόδημα» της ιδιοκατοίκησης ισοδυναμεί με υποχρέωσή τους να πληρώνουν «ενοίκιο» στο κράτος για το σπίτι τους και αποτελεί κατάφωρα άδικο αλλά και αβάστακτο μέτρο, ειδικά στις σημερινές συνθήκες.
Όμως φαίνεται ότι τη χαριστική βολή θα αποτελέσει η φημολογούμενη κατάργηση του ΕΚΑΣ για τους χαμηλοσυνταξιούχους που έχουν δική τους κατοικία! Όχι μόνον γιατί το ΕΚΑΣ από την ίδια τη φύση του, πρέπει να εξαρτάται αποκλειστικά από ηλικιακά ή εισοδηματικά κριτήρια, και όχι από την τυχόν ύπαρξη κάποιων σήμερα απαξιωμένων ακίνητων περιουσιακών στοιχείων, όπως ακόμη και ιδιόκτητης κατοικίας, αλλά και επειδή δεν λαμβάνει υπόψη τις περιπτώσεις των ιδιοκτητών που αγόρασαν το σπίτι τους με στεγαστικό δάνειο, το οποίο αγωνίζονται να αποπληρώνουν με αιματηρές στερήσεις και οικονομίες.
Σήμερα, τα όποια νέα φορολογικά μέτρα ληφθούν, για να είναι αποτελεσματικά πρέπει να έχουν πλέον ως κύρια παράμετρό τους την εναπομείνασα πραγματική φοροδοτική ικανότητα των πολιτών, και όχι το «πόσα μας λείπουν». Αν συνεπώς η φορολογία των ακινήτων δεν βασιστεί στην παραπάνω αρχή, οι φορολογικές αρχές θα εισπράττουν τελικά μόνον την γνωστή «ένσταση του Μενίππου»: “Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος”…
Τέλος. Δεν συμφέρει να έχεις τίποτα στο όνομά σου. Όσο πιο φτωχός φαίνεσαι στα χαρτιά, τόσο το καλύτερο.
Αναρωτιέμαι αν με συμφέρει πια να αποπληρώσω το στεγαστικό μου, ή να αφήσω την τράπεζα να το πάρει. Ειλικρινά.