Ο Κρούγκμαν εκτιμά ότι η Ελλάδα είναι πλέον χαμένη υπόθεση και πως το παιχνίδι παίζεται τώρα στην Ισπανία. Ο νομπελίστας φαίνεται να έχει δίκιο σε μεγάλο βαθμό. Ηδη άρχισαν οι φήμες ότι η τέταρτη μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης θα μπει στην προκρούστεια κλίνη ενός σχεδίου διάσωσης.
Η λογική του Κρούγκμαν είναι απλή: Η Ελλάδα χάνει το συγκριτικό της πλεονέκτημα επειδή ακριβώς το άφησε για πολύ καιρό ανεκμετάλλευτο και επέτρεψε στους άλλους να προετοιμαστούν… Τώρα που η Ισπανία αποφάσισε να αποτελέσει το κεντρικό πρόβλημα της Ευρωζώνης, επιδιώκοντας να παίξει ρόλο «πολιορκητικού κριού», η Ελλάδα δεν έχει χρησιμότητα.
Η σεμνή συγκαταβατική ρητορική της ελληνικής κυβέρνησης προς την τρόικα και την Ευρωζώνη αποπνέει φόβο και εξάρτηση. Αυτό περιορίζει ακόμη περισσότερο τη διαπραγματευτική της δύναμη.
«Διαβάζοντας» τις εξελίξεις ο Κρούγκμαν βλέπει την Ελλάδα να μένει στις επιταγές του Μνημονίου, να αποδυναμώνεται και να οδηγείται νομοτελειακά στην απομόνωση και στον προθάλαμο της εξόδου από το ευρώ.
Οι υπολογισμοί αυτοί είναι βέβαια ορθοί λογικά, αλλά στατικοί. Ερμηνεύουν την κατάσταση όπως είναι σήμερα, αγνοώντας τη δυναμική των πολιτικών συσχετισμών.
Το ενδεχόμενο όμως νέου κύκλου πολιτικής αστάθειας και των επιπτώσεων που αυτή θα είχε στην Ευρωζώνη, δεν έχει ληφθεί υπόψη. Η κυβέρνηση συνεργασίας ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ δεν θα αντέξει πολύ, αν αποτύχει στη βασική αποστολή της – αναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου και αλλαγή των όρων για μισθούς, συντάξεις και κοινωνικό κράτος.
Οι δυνατότητες του κυβερνητικού σχήματος – όπως και οι πιθανότητες μακροημέρευσης του – περιορόζοντται και εξαιτίας εσωτερικών αδυναμιών των κομμάτων που το στηρίζουν. Σε όλα υπάρχου εσωτερικές τριβές, διαφωνίες επί βασικών θεμάτων οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έχουν επιπλέον τεράστιο οικονομικό πρόβλημα, ενώ ο υπέρογκος δανεισμός τους από τράπεζες αποτελεί ήδη αντικείμενο δικαστικής διερεύνησης.
Λίγες μέρες μετά τι συγκρότηση της και πριν ακόμη συγκληθεί η νέα Βουλή, η κυβέρνηση έχασε δυο υπουργούς, τον έναν για «λόγους υγείας» και τον άλλο λόγω… off-shore. Η αποδοχή της από την κοινωνία είναι οριακή, ενώ παράλληλα ο πήχυς των προσδοκιών έχει τοποθετηθεί πολύ ψηλά.
Υπ’ αυτές τις συνθήκες, για να μπορέσει να κερδίσει πολιτική υποστήριξη και κοινωνική αποδοχή, η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να θέσει πολύ υψηλούς στόχους στις διαπραγματεύσεις με την ΕΕ για τροποποίηση του Μνημονίου. Ετσι, η στρατηγική της δεν μπορεί να είναι άλλη από αυτή που περιγράφει το σπαρτιατικό ρητό: «Ή ταν, ή επί τας».
Το περιεχόμενο της επιστολής Σαμαρά δεν επιβεβαιώνει αυτή την εκτίμηση. Ομως, η επιστολή είναι μόνον μία απόπειρα να τεθεί προς συζήτηση το θέμα. Θα ακολουθήσουν αναγκαστικά και άλλες κινήσεις, που θα προκαλέσεουν αντιπαραθέσεις και διεργασίες στους κόλπους της ευρωζώνης και της ΕΕ.
Η Ελλάδα θα παραμένει λοιπόν μια βραδυφλεγής βόμβα, που θα αναγκάζει τους Ευρωπαίους να “τρέχουν” για λύσεις, ανζητώντας τρόπους αυτοπροστασίας της Ευρωζώνης και φοβούμενοι τις επιπτώσεις μιας κοινωνικής αναταραχής στην Ελλάδα.
[sc:Πηγή id=”http://www.sofokleousin.gr/archives/103566.html?utm_source=Oempro&utm_medium=Email&utm_content=Subscriber%236548&utm_campaign=breaking%2028.06″ ]