Την πάτησε όπως φαίνεται το υπουργείο Ανάπτυξης αφού με τη διάταξη για την πώληση των καυσόξυλων, αντί να λύσει το πρόβλημα με την κλεψιά στο ζύγισμα, δημιούργησε ένα άλλο που έχει να κάνει με το πως στοιβάζουν οι έμποροι τα ξύλα. Οι επιτήδειοι αφήνουν μεγάλα κενά ανάμεσα στα ξύλα, με αποτέλεσμα να αυξάνεται ο όγκος των ξύλων και κατά συνέπεια και η τιμή τους.
Σύμφωνα με την επίμαχη διάταξη, οι έμποροι πλέον θα υποχρεούνται «να πωλούν τα καυσόξυλα κατ’ όγκο και να χρησιμοποιούν ως μονάδα μέτρησης το χωρικό κυβικό μέτρο και θα πρέπει τα καυσόξυλα να στοιβάζονται με τα μικρότερα δυνατά κενά. Επομένως είτε τα καταβρέχουν για να αυξήσουν το μετρούμενο βάρος τους, είτε τα στοιβάζουν με κενά, ο καταναλωτής θα βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη.
Μία λύση που ορίζει η νέα διάταξη είναι τα καυσόξυλα να διατίθενται στοιβαγμένα σε παλέτες ή ειδικούς σάκους ο όγκος των οποίων θα αναγράφεται ευκρινώς επί της εξωτερικής τους επιφανείας, κάτι όμως που ο καταναλωτής δεν μπορεί να επιβεβαιώσει ότι η ευκρινώς αναγραφόμενη ένδειξη όγκου σε έναν μεγάλο σάκο αντιστοιχεί πραγματικά στο περιεχόμενο!
Αθάνατε Έλληνα έμπορε!
Ρε πιάνεται ο Έλληνας στην απάτη;
Το υπουργείο, ως συνήθως μαλακίζεται.
Θα μπορούσε απλά να βγάλει μια διάταξη, που να προβλέπει ότι τα ξύλα πωλούνται με το βάρος, όπως γινόταν πάντα, αλλά αν γίνει έφοδος στον έμπορο και βρεθούν τα ξύλα βρεγμένα, να τρώει ένα μεγάλο πρόστιμο, ας πούμε 10 χιλιάρικα. Και μετά θα βλέπαμε ποιος τολμάει να βρέξει ξύλα.
Δε θα αλλάξουμε ποτέ