«Την προηγούμενη εβδομάδα η τιμή πώλησης της “Κραυγής” του Έντβαρτ Μουνκ σε δημοπρασία του οίκου Sotheby’s ξεπέρασε κάθε ρεκόρ. Η κραυγή των Ελλήνων μπορεί να μας κοστίσει πολύ πιο ακριβά. Την Κυριακή (οι Έλληνες) απέρριψαν μαζικά τη λιτότητα. Σε τέτοιο σημείο που έδωσαν το 7% της ψήφου τους σε ένα νεοναζιστικό κόμμα που διακηρύσσει, με ναζιστικό χαιρετισμό, την προστασία της “ελληνικής φυλής”. Σήμερα και για τρεις μέρες, το μέλλον βρίσκεται στα χέρια του Αλέξη Τσίπρα: του αρχηγού της ριζοσπαστικής αριστεράς που έλαβε το 16,7% της ψήφου και είναι μεγάλος θαυμαστής του Ούγκο Τσάβες. Στα χέρια ενός ανθρώπου που θεωρεί “άκυρες” τις δεσμεύσεις της Ελλάδας απέναντι στους θεσμικούς πιστωτές της. Φανταστείτε το κλίμα στις Βρυξέλλες….», τονίζει σε άρθρο της η εφημερίδα L’ Echo.
Κατά την εφημερίδα, «ο πολιτικός χρόνος έχει σταματήσει στην Ελλάδα. Ο χρόνος των αγορών όμως συνεχίζει να κυλά. Ο Αντώνης Σαμαράς έχει συνείδηση αυτής της πραγματικότητας. Ο επικεφαλής των συντηρητικών είχε στη διάθεσή του τρεις μέρες για να σχηματίσει κυβέρνηση. Ήταν μια αποστολή που γνώριζε πως ήταν ανέφικτη. Μετά από λίγες ώρες, τη Δευτέρα, εγκατέλειψε τη μάχη για “να μη χαθεί χρόνος σε μια τόσο σημαντική στιγμή για τη χώρα”».
Στο άρθρο τονίζεται ότι «στα τέλη Ιουνίου, η επόμενη κυβέρνηση θα πρέπει να καθορίσει τους όρους ενός νέου σχεδίου εξοικονόμησης. 11,5 δισ. ευρώ πρέπει να εξοικονομηθούν από τους προϋπολογισμούς του 2013 και του 2014. Το Βερολίνο και οι Βρυξέλλες έχουν ήδη δείξει πόσο υπολογίζουν σε αυτό το πρόγραμμα. Χωρίς αυτό, τέρμα η βοήθεια. Ένα τέτοιο σενάριο ανοίγει το δρόμο στη στάση πληρωμών, ακόμα και στην ανεξέλεγκτη έξοδο από την ευρωζώνη. Εκτός αν οι διαπραγματεύσεις για σχηματισμό κυβέρνησης αργήσουν περισσότερο. Ορισμένοι βλέπουν ήδη νέες εκλογές στις 17 Ιουνίου. Μια προοπτική που ενδέχεται να ενισχύσει ακόμη περισσότερο τη ριζοσπαστική αριστερά, η οποία είναι αποφασισμένη να μην αποδεχτεί τους όρους της ΕΕ».
Κατά την εφημερίδα «και η υφιστάμενη κυβέρνηση αντιμετωπίζει το εξής δίλημμα: Στις 15 Μαΐου, πρέπει να επιστρέψει 436 εκατομμύρια ευρώ στη μειοψηφία των πιστωτών, που δεν συμμετείχαν στη μαζική αναδιάρθρωση του χρέους το Φεβρουάριο. Η κυβέρνηση πρέπει λοιπόν είτε να επιστρέψει ολόκληρο το ποσό, επιδεινώνοντας ακόμα περισσότερο την κατάστασή της, είτε να αποφασίσει να κηρύξει στάση πληρωμών. Ένας οικονομικός όρος που επανέρχεται δυναμικά στο προσκήνιο. Ένας εφιάλτης που θα μπορούσε να αποτελέσει θέμα σε πίνακα του Μουνκ».