Σήμερα θα σας μεταφέρω μια συζήτηση που άκουσα μεταξύ δύο φίλων, που ανέλυαν- τι άλλο αυτή την περίοδο- τα δυσβάστακτα οικονομικά μέτρα και κυρίως τις οριζόντιες περικοπές των αμοιβών των εργαζομένων και την πλήρη εξίσωση προς τα κάτω που επιχειρείται από την κυβέρνηση.
Ο ένας εκ των συνομιλητών υποστήριζε μετ΄ επιτάσεως ότι οι αμοιβές θα πρέπει να διαμορφώνονται ανάλογα με την παραγωγικότητα των εργαζομένων και δεν θα πρέπει να ισχύσει η λογική των οριζόντιων περικοπών, ενώ ο έτερος είχε την άποψη ότι πρέπει να περικοπούν μόνο οι απολαβές όσων αμείβονται με υψηλές αποδοχές, για να φτάσουν όλοι σ΄ ένα μέσο επίπεδο.
Η συζήτηση ήταν μακρά και έντονη. Έχει, όμως, εξαιρετικό ενδιαφέρον η άποψη του πρώτου εκ των συνομιλητών που ήθελε να πείσει ότι η κινητήρια δύναμη της οικονομίας είναι ηανταποδοτική ανταμοιβή, το θεμιτό κέρδος.
Είπε λοιπόν μια ιστορία…
Ένας καθηγητής, δεχόταν συνεχείς παρατηρήσεις από τους φοιτητές του, για τα οφέλη της ισότητας και εξίσωσης των πολιτών. Οι φοιτητές επέμεναν ότι αν δεν υπήρχαν πλούσιοι και φτωχοί, όλα θα ήταν ιδανικά.
Τότε ο καθηγητής πρότεινε να κάνει η τάξη ένα πείραμα. Στο εξής, ο κάθε φοιτητής ναι μεν θα έπαιρνε βαθμό ανάλογα με την απόδοση του, αλλά για την προαγωγή στην επόμενη τάξη θα υπολογιζόταν ο μέσος όρος όλων των βαθμών των φοιτητών. Δηλαδή όλοι οι φοιτητές θα έπαιρναν τον ίδιο βαθμό-το μέσο όρο τους- έτσι ώστε κανείς να μην κόβεται και κανείς να μην παίρνει ατομική βαθμολογία.
Μετά το πρώτο τεστ, υπολογίστηκε ο μέσος όρος των βαθμών και όλοι πήραν Β. Οι φοιτητές που είχαν μελετήσει σκληρά ήταν δυσαρεστημένοι, ενώ όσοι είχαν μελετήσει ελάχιστα ήταν χαρούμενοι.
Όταν ήρθε η ώρα για το δεύτερο τεστ οι φοιτητές που μελετούσαν ελάχιστα μελέτησαν ακόμα λιγότερο, ενώ όσοι είχαν μελετήσει σκληρά έκριναν ότι θα προτιμούσαν να τη βγάλουν στο τζάμπα, γι αυτό κι εκείνοι διάβασαν ελάχιστα.
Ο μέσος όρος της βαθμολογίας στο δεύτερο τεστ ήταν Δ. Κανείς δεν ήταν ικανοποιημένος.
Μόλις ολοκληρώθηκε και το τρίτο τεστ ο μέσος όρος ήταν Ε.
Τα τεστ συνεχίζονταν και η βαθμολογία ουδέποτε βελτιωνόταν, ενώ οι διαπληκτισμοί, οι μομφές και οι βρισιές δημιούργησαν έχθρες, και κανείς δεν ήθελε να μελετήσει προς όφελος κάποιου άλλου.
Προς μεγάλη έκπληξη των φοιτητών, ΟΛΟΙ ΚΟΠΗΚΑΝ, και ο καθηγητής τους είπε ότι αυτά είναι τα αποτελέσματα της… ισοπεδωτικής ισότητας.
Γιατί απλά όταν η ανταμοιβή είναι μεγάλη, η προσπάθεια για επιτυχία είναι εξίσου μεγάλη, αλλά όταν το κράτος στερεί την ανταμοιβή και βάζει τους πάντες στο ίδιο τσουβάλι, κανείς δεν θα προσπαθήσει, ούτε θα θελήσει, να πετύχει.
Υ.Γ. Οι βαθμοί στα τεστ, μπορούν να αντικατασταθούν με τους μισθούς.
Γιάννης Τριήρης στο 24h.gr