γράφει ο mole
Πραγματικά είναι να τρελαίνεται κανείς από την διαχρονική ανικανότητα της οικονομικής πολιτικής των κυβερνόντων και την εσκεμένη παραπληροφόρηση του κοινού ώστε να καθοδηγούνται και να οδηγούνται συνεχώς σαν πρόβατα στη σφαγή μέσω της κατευθυνόμενης αντιπαλότητας των κοινωνικών ομάδων. Αυτό είναι πλεον διαπιστωμένο και δεν θα έπρεπε να μασάμε κουτόχορτο.
Ας δούμε λοιπόν μερικά πρόχειρα επιχειρήματα κοινής λογικής.
1. Όταν λέμε «ελεύθεροι επαγγελματίες» τι ακριβώς ενοούμε? Υπάρχουν εκατοντάδες διαφορετικές περιπτώσεις: Άλλοι έχουν καταστήματα, άλλοι γραφεία, άλλοι δουλεύουν σπίτι τους, άλλοι κάνουν εμπόριο και άλλοι παρέχουν υπηρεσίες. Υπάρχουν εκατοντάδες διαφορές στους τζίρους, στα ποσοστά κέρδους, στα καθαρά κέρδη. Υπάρχουν δεκάδες διαφορετικές μορφές επιχειρήσεων: ατομικές, Α.Ε., Ο.Ε, κλπ. Υπάρχουν τεράστιες διαφορές ανάλογα με την περιοχή που δραστηριοποιούνται και την δυνατότητα για έσοδα. Για παράδειγμα άλλοι είναι οι τζίροι των καταστημάτων στο κέντρο μιας πόλης, άλλοι στην περιφέρεια, άλλοι σε όσουν δουλεύουν από το σπίτι. Όλα αυτά θα έπρεπε να τα λάβει υπόψη του ένας φοροεισπρακτικός μηχανισμός πριν βάλει ένα flat ποσοστο φορολόγησης. Ο καθένας έχει δικαίωμα είτε μισθωτός είτε ελεύθερος επαγγελματίας να έχει ένα ελάχιστο αφορολόγητο ποσό επιβίωσης, το ίδιο για όλους.
2. Αν κοιτάξει κανείς τον προυπολογισμό του κράτους θα δει ότι από τα χοντρικά 50 δις των φορολογικών εσόδων , τα 30 δις είναι έμμεσοι φόροι και τα 20 δις οι άμμεσοι. Στην έμμεση φορολόγηση (δηλαδή ΦΠΑ, ειδικοί φόροι κατανάλωσης κλπ) συνεισφέρουν ισότιμα όλοι όσοι κάνουν νόμιμες συναλλαγές. Αρα στο μεγαλύτερο μέρος των φορολογιών εσόδων δεν μπορούμε να διακρίνουμε διαφορά μισθωτών και ελεύθερων επαγγελματιών. Στην άμμεση φορολόγηση υπάρχει η διαφορά, αλλά στους μισθωτούς αναγνωρίζεται το δικαίωμα στην ελάχιστη αξιοπρεπή επιβίωση ενώ στους ελεύθερους όχι. Μιλάμε για τα φυσικά πρόσωπα. Από τα 20 δις των άμμεσων φόρων, τα μισά καταβάλονται από τους μισθωτούς (δημόσιους, συνταξιούχους, ιδιωτικού) και τα υπόλοιπα 10 από επιχειρήσεις (35% από φυσικά πρόσωπα και 65%) από νομικά πρόσωπα). Άρα αν υποθέσουμε ότι το νέο φορολογικό ξεσκίζει τα φυσικά πρόσωπα-ελεύθερους επαγγελματίες με 26% από το πρώτο ευρώ, θα κάνει μια τρύπα στο νερό, μαζεύοντας ελάχιστα ακόμη και αν τους αναγκάσει να δηλώνουν τα πάντα. Το παιχνίδι δηλαδή είναι στα νομικά πρόσωπα, δηλαδή στις μεγάλες επιχειρήσεις που δεν φοροδιαφεύγουν απλά, αλλά φοροαποφεύγουν συνήθως νομότυπα.
3. Ας έρθω στην δική μου περίπτωση: Είμαι ελεύθερος επαγγελματίας που δουλεύω από το σπίτι μου και παρέχω υπηρεσίες. Πρίν δύο χρόνια διατηρούσα ένα γραφείο για τις ανάγκες της δουλειάς και το μόνο που κατάφερα ήταν να χρεώνομαι συνεχώς με έξοδα και έτσι το έκλεισα. Από το σπίτι που δουλεύω, και κωλοτούμπες να κάνω, στο επάγγελμα που βρίσκομαι δεν πορώ να κάνω τζίρο πάνω από 15000 το χρόνο. Ας πούμε ότι τα δηλώνω όλα. Από τα 15000 αφαιρούμε το ΦΠΑ 23% που δίνω στο κράτος Μένει 12,195 Ευρώ. Από αυτά αφαιρούμε την ασφάλιση στο ΤΕΒΕ περίπου 4000 το χρόνο, μένουν περίπου 8000. Από αυτά θα κληθώ να πληρώσω φόρο και τέλος επιτηδεύματος 2600. Τελικό ποσό που μένει για να πάω στην οικογένεια ( εχω ένα μικρό παιδί) 5400 Ευρώ. Αυτό είναι το εισόδημά μου αν τα δηλώσω. Αν η κοινωνία θεωρεί ότι τα 8000 καθαρά έσοδα πρέπει να φορολογηθούν επιπλέον τότε μας αξίζει η εξαθλίωση. Εσείς τι θα κάνατε στη θέση μου? Όταν μάλιστα συνεισφέρω εξίσου στην έμμεση φορολόγηση και στα ασφαλιστικά ταμεία χωρίς καμία παροχή…Η αυτοσυντήρη για μένα προέχει….όταν έχω πλεόνασμα πάνω από το όριο της φτώχειας, ευχαρίστως να συνεισφέρω…αλλά τώρα δεν μπορώ και να με συμπαθάτε…
4. Ας ασχοληθούμε λίγο και με την ανικανότητα του κράτους να συλλάβει τους φοροφυγάδες. Πρόκειται για εσκεμμένη ανικάνότητα με σκοπό να διαφυλαχθούν τα κέρδη της ολιγαρχίας από την οποία οι πολιτικοί έχουν οφέλη. Η λύση ενάντια στην φοροδιαφυγή» είναι απλή και λέγεται «στατιστική επιστήμη» Με τον ίδιο τρόπο που με ένα δείγμα 1000 ανθρώπων προβλέπεται το εκλογικό αποτέλεσμα, μπορεί να προβλεφθεί και η φοροδιαφυγή με απόλυτη ακρίβεια. Οι ίδιες εταιρίες δημοσκοπήσεων ή τα Πανεπιστήμια μπορούν να το κάνουν αρκεί κάποιος να τους το ζητήσει. Με ένα στατιστικό μοντέλο που θα εμπλουτιστεί με διάφορες παραμέτρους (περιοχή, επάγγελμα, εποχή, κλπ.) και ειδικούς ελέγχους σε ένα χρόνο θα έχει τελειώσει το θέμα…μια για πάντα…